Ω ΤΡΙΣΜΑΚΑΡΙΣΤΟΝ ΞΥΛΟΝ, ΕΝ Ω ΕΤΑΘΗ ΧΡΙΣΤΟΣ…

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

Μέσα στη φθινοπωρινή ατμόσφαιρα του Σεπτεμβρίου η Εκκλησία μας γιορτάζει την Παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Στολισμένος με βασιλικούς και λουλούδια ο Σταυρός υψώνεται στους ναούς μας για να θυμίσει στους πιστούς τη σταυρική θυσία του Χριστού μας. 

Σε έναν κόσμο προβληματισμένο, διχασμένο, φοβισμένο, ανήσυχο και δυστυχώς πνευματικά αλλοτριωμένο προβάλλεται για άλλη μια φορά «το τρισμακάριστον ξύλον του Σταυρού».

Αλήθεια, τί είναι ο Σταυρός του Χριστού; Μα απλώς η απόλυτη έκφραση της μανιακής  αγάπης  του  Θεού  για  τον άνθρωπο. Η απόδειξη του Θεού για τον άνθρωπο. Το «σημείο της σωτηρίας και της ελευθερίας μας» κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο.

Θα τολμήσουμε να επιστρατεύσουμε τα λόγια ενός σύγχρονου πνευματικού πατέρα ο οποίος μεταξύ άλλων για τον Σταυρό του Χριστού μας τονίζει: «Δεν είναι από χρυσάφι ούτε από ασήμι. Από ξύλο είναι φτιαγμένος ο Σταυρός. Κι όμως ζυγίζει σε αξία απείρως περισσότερο από όλα τα διαμάντια και τα χρυσάφια όλου του κόσμου».

Αδελφοί μου, Ο Χριστός μας θυσιάστηκε. Και ο Σταυρός είναι το θυσιαστήριο. Η θυσία Του είναι μοναδική.  «Μοναδική, γιατί Αυτός που θυσιάζεται είναι ο Αναμάρτητος. Μοναδική, γιατί αυτό που θυσιάζει είναι το λυτρωτικό Του Αίμα. Μοναδική, γιατί θυσιάζεται για τις αμαρτίες άλλων, ή μάλλον για τις αμαρτίες όλων. Πρόκειται για μια θυσία, όμοια της οποίας ούτε στάθηκε ούτε θα σταθεί ποτέ, με την οποία ο κόσμος γνώρισε τη σωτηρία, τη λύτρωση και την αιώνια ζωή».

Είναι αλήθεια, όμως, πως η εποχή μας είναι μια αντισταυρική εποχή. Μια εποχή που όχι μόνο έχει χάσει το αίσθημα της θυσίας, αλλά διακρίνεται για τη σκληρότητα και πολλές φορές για την απανθρωπιά της. 

«Θεριά οι ανθρώποι, δε μπορούν το φως να το σηκώσουν! … Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν!», θα γράψει η πένα του Κώστα Βάρναλη.

Για πολλούς η θυσία του Χριστού θεωρήθηκε σκάνδαλο και  μωρία. Αυτή όμως τη «μωρία» του Σταυρού ποτέ δεν θα την αντιληφθεί ο άνθρωπος, εφόσον ακολουθεί άλλον δρόμο πέρα από την πίστη, εφόσον δεν χρησιμοποιεί την εσωτερική δύναμη της ψυχής του για να βιώσει το μυστήριο αυτό της σωτηρίας του.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος σημειώνει πως ο Σταυρός δεν έχει τυχαία δύο όψεις: στη μία όψη βρίσκεται ο Χριστός και η άλλη όψη ανήκει στον κάθε πιστό. Ο Χριστιανός αν δεν βρει τον Χριστό στον Σταυρό, δεν θα τον βρει ούτε στον Ουρανό. Και ο λόγος που τα πράγματα έχουν έτσι, είναι διότι ο πιστός μιμείται τη ζωή του Χριστού. Εκείνος πριν αναστηθεί σταυρώθηκε. Έτσι και ο πιστός, για να φτάσει στην Ανάσταση πρέπει να περάσει από τον Σταυρό. 

Ο Σταυρός είναι τρόπος ζωής. Είναι ο σταυροαναστάσιμος τρόπος ζωής που διδάσκει και εμπνέει η Ορθόδοξη Εκκλησία. «Ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι» (Ματθ. ιστ’ 24). Γι’ αυτό και ο σταυρός τον οποίο μας προτρέπει ο Χριστός να σηκώσουμε είναι πρώτα απ’ όλα η υπακοή στις εντολές Του. 

Συχνά, βέβαια, έχουμε λογισμούς ότι ο Θεός δεν μας αγαπά ή μας ξέχασε ή μας ταλαιπωρεί. Τότε ας φέρνουμε στον νου μας τον Σταυρό και τον Εσταυρωμένο. Ακόμη κι αν αδικούμαστε, κι αν περνούμε δυσκολίες, κι αν χάνουμε τα αγαθά μας ή αν έχουμε φόβους και πόνους ψυχικούς και σωματικούς, κι αν δοκιμαζόμαστε από ασθένειες και βάσανα, πάντα να θυμόμαστε Εκείνον που για χάρη μας θυσιάστηκε.

Αδελφοί χριστιανοί, 

Ο Σταυρός του Χριστού μας είναι το όπλο και η βακτηρία μας, ο ιατρός και ο φύλακάς μας, η σκάλα προς τον ουρανό, το κλειδί για τη Βασιλεία του Θεού. 

Σίγουρα ο καθένας μας γνωρίζει ότι ο Χριστός Σταυρώθηκε και αυτό αποτελεί και σημαίνει Ιστορία. Το να πιστεύω όμως βαθιά μέσα μου ότι ο Χριστός Σταυρώθηκε για μένα προσωπικά, αυτό σημαίνει Σωτηρία.

Διαβάζουμε σε κάποια διήγηση: «Στην Ελβετία παλιά πωλούνταν καθρεφτάκια, που στο πίσω μέρος τους ήταν γραμμένα τα εξής λόγια: «Ξέρεις για ποιον πέθανε ο Χριστός;  Γύρισέ με από το άλλο μέρος και θα δεις για ποιον». Γυρίζοντας, λοιπόν, κανείς το καθρεφτάκι βλέπει τον… εαυτό του: Μ’ αυτόν τον ωραίο τρόπο, χιλιάδες άνθρωποι θυμούνται τη μεγάλη αλήθεια, ότι ο Κύριος σταυρώθηκε πάνω στον Γολγοθά και έχυσε το πανάγιο αίμα Του, για να σωθεί ο καθένας μας προσωπικά».

Η πνευματική πορεία μας, λοιπόν, ο δρόμος μας για τη συνάντησή μας με τον Χριστό ας γίνεται πάντοτε με τη δύναμη του Σταυρού, προφέροντας τα λυτρωτικά «Ήμαρτον» και «Μνήσθητί μου»! Αμήν!